Aby zrozumieć potencjał dystrybucyjny badanego związku oblicza się jaka część związku znajduje się w osoczu w formie niezwiązanej. Określa się to za pomocą dializy równowagowej. Miara wiązania do białek osocza związana jest z dystrybucją związku do tkanek w ciele. Wysoka wartość współczynnika wiązania do białek osocza potencjalnego leku, może spowodować wolniejszy metabolizm i eliminację. Dializa równowagowa jest najszerzej akceptowalną metodą określania wiązania badanych molekuł do białek osocza, ze względu na zminimalizowany (w porównaniu do innych metod np. ultrafiltracji) efekt wiązania niespecyficznego.
Standardowy protokół badania wiązania białek osocza:
| Metoda | Dializa równowagowa (przy 10 %, 50 % lub 100 % osoczu) |
| Stężenie badanego związku | 5 μM (dostępne różne stężenia) |
| Liczba powtórzeń | 2 |
| Ilość potrzebnego związku | 150 μL, 10 mM roztworu |
| Metoda analityczna | LC-MS/MS ilościowo (w osoczu i buforze standardowym) |
| Dane wynikowe | Ułamek niezwiązanego leku w 100% osoczu Odzysk |